Bieganie jest skutecznym lekiem antydepresyjnym

Jedna pani opowiedziała mi kiedyś taką historię jak jej syn zaczął chorować na depresję, ponieważ żona go zostawiła. Nie umiał sobie z tym poradzić i trafił do lekarza. Lekarz powiedział mu, że ma dwa wyjścia:

• pierwsze może brać dużo leków antydepresyjnych niekoniecznie efektywnych,
• drugie może zacząć biegać.

Wybrał bieganie i był to trafny wybór, ponieważ czuł się lepiej.
Ten temat bardzo mnie zaciekawił, nie wiedziałam, że bieganie może zastępować leki na bardzo ciężką chorobę jaką jest depresja. Postanowiłam sięgnąć do źródła, czyli do książki autora Servan-Schreiber Davida o tytule „Zdrowiej. Pokonaj Lęk Stres i Depresję”. Autor poświęcił cały rozdział książki pt. „Prozac czy addidasy” tematowi pozytywnego wpływu sportu przy leczeniu depresji,  jako klucz do sukcesu podaje następujące wskazówki:
„Przede wszystkim należy zrozumieć, że nie trzeba się zbytnio wysilać. Tym, co się liczy jest systematyczność. Poszczególne badania dowodzą, że dwadzieścia minut ćwiczeń wykonywanych trzy razy w tygodniu to minimum oddziałujące na mózg emocjonalny. Długość w czasie odgrywa pewną rolę, natomiast mniejsze znaczenie ma przebyty dystans lub intensywność wysiłku. Wystarczy utrzymać wysiłek na takim poziomie, aby jednocześnie móc rozmawiać, ale już nie śpiewać. Podobnie jak w wypadku niektórych leków, skuteczność ćwiczeń fizycznych może być proporcjonalna do zastosowanej "dawki". Im poważniejsze są symptomy depresji czy stanów lękowych, tym ćwiczenia winny być intensywniejsze i bardziej systematyczne. Pięć treningów tygodniowo działa korzystniej niż trzy, a pełna godzina cyklingu ma większe szanse powodzenia niż dwadzieścia minut marszu. Najgorzej, gdy na przykład podejmiemy próbę cyklingu, dostaniemy zadyszki, zniechęcimy się i więcej do niego nie wrócimy. Wtedy dwudziestominutowy marsz będzie bez porównania skuteczniejszy!”.
Naturalnie zgadzam się z autorem: „Lepiej jest trochę poćwiczyć niż tabletki wciąż liczyć”. :-)